به همت معاونت بانوان استان تهران نشست عمومی با موضوع مسئولیت‌پذیری در اسلام ۱۲ دی ماه سال جاری با سخنرانی دکتر محمود ویسی برگزار شد.

به گزارش صفحه زنان اصلاح وب، در این نشست که با حضور جمعی از خواهران و برادران در مسجد صادقیه برگزار شد، دکتر ویسی با طرح این حدیث که: "انسان در روز قیامت قدمی پیش نمی‌گذارد تا چهار سوال از او پرسیده شود: عمرش را در چه راهی به فنا داد، جسمش را در چه راهی فرسود، با علم و دانایی‌اش چه کرد، و مالش را از کجا به دست آورد در چه مسیری خرج کرد؟..." گفت: بهتر است انسان در این دنیا این چهار سوال را از خودش بپرسد.

دکتر ویسی با اشاره به اینکه کسی که مسئولانه زندگی نکند، حیات و مرگ معنا داری ندارد، گفت: مسئولیت‌پذیری عملی‌ترین شکل تربیت و توسعه شخصیت است. مسئولیت‌پذیری باید خروجی داشته باشد و خروجی آن تحول مستمر در خود و دیگران است. پشتوانه محکم و مهم آن، معنویت در زندگی است. هر چه معنویتِ انسان قوی‌تر باشد مسئولیت‌پذیرتر است.

وی با نگاه متفاوت به تفسیر سوره عصر، خسران انسان‌ها را ناشی از گذر عمر دانست و افزود: تنها چهار ویژگی مسئولانه هست که انسان را از خسران می‌رهاند: "ایمان" و "عمل صالح" که ما را در مقابل خودمان و خداوند مسئول می‌کند. و "توصیه به حق" و "توصیه به صبر" که ما را در مقابل مردم و طبیعت مسئول می‌کنند.

دکتر ویسی ضمن تعریف عمل صالح برمبنای صلح با خود، با خداوند، با انسان‌ها و با طبیعت باشد؛ برای تقویت معنویت که پشتوانه اصلی مسئولیت پذیری است مواردی را بیان کرد: بخشش مال ( یعنی هر دارایی که قابلیت دادن به دیگران داشته باشد) استفاده از جسم خود برای تقویت روح از جمله روزه داری ، شب زنده داری و... .

وی در ادامه افزود: که هر کس باید عبادت خاص که روی او اثر معنوی بیشتری می‌گذارد و خادم روحش است را پیدا کند و روی آن برای خودش تاکید بیشتری کند. مثلا دعای نیمه شب، دعا و ذکر، نماز، روزه داری یا...

دکتر ویسی سپس در خصوص توضیحی از زندگی افزود: خداوند زندگی دنیا را به بازی و تفریح تشبیه کرده است البته نه از روی ذم ، بلکه این طبیعت زندگی است و باید انسان نگاهی پویا و همراه با آرامش و شادی به زندگی داشته باشد و از کوچک‌ترین چیز آن لذت ببرد. شکر گزاری دیدن "داشته‌ها" است که انسان را اهل شوق می‌کند و کفر دیدن "ناداشته‌ها"ست و انسان را اهل حسرت می‌نماید.

وی در انتها از استغنا یا حس بی‌نیازی به خداوند و خود و دیگران به عنوان آفت معنویت و مسئولیت‌پذیری نام بردند.